Małgorzata Musierowicz, recenzja książki Wnuczka do Orzechów

414.

Dzień dobry :)

Ostatnio na blogu pojawiało się dużo recenzji kosmetycznych i książek dla dzieci. Oprócz testowania tych wszystkich wspaniałości jakie daje nam rynek kosmetyczny uwielbiam czytać, ale to już chyba wiecie ;) 

I chyba wiecie, że moją ulubioną autorką jest Pani Małgorzata Musierowicz, która towarzyszy mi  od czasów podstawówki, ale wtedy jeszcze nie byłam zakochana w książkach, a właściwie to ich nie lubiłam, bo trzeba było czytać lektury. Jeżycjadę polubiłam w liceum, ale o tym już też Wam kiedyś wspominałam.
Niezmiernie się cieszę, że powstają coraz to nowe kolejne części przygód tych wspaniałych postaci. Wnuczka do orzechów jest ze mną już bardzo długo, praktycznie zaraz po premierze ją kupiłam, ale chciałam najpierw przeczytać te pierwsze części albo zwyczajnie trzeba było czytać coś innego.
W tamtym roku lato było "byle jakie", jesień smutna, a zima taka jak jesień, więc w końcu zabrałam się za czytanie czegoś co przyniesie mi trochę słońca. O czym właściwie jest wspominana Wnuczka do orzechów? Czytajcie dalej :)

Wnuczka do Orzechów - Małgorzata Musierowicz

Jeżycjada to seria książek,  w których mniej lub więcej pojawiają się Borejkowie. Sympatyczna rodzina, która zawsze ma jakieś ciekawe przygody ;) W tej części pojawiają się nowe postacie, ale jest też wszystkim już dobrze znana Ida, która nie jest małą dziewczynką jak w Idzie Sierpniowej, ale dorosłą kobietą, matką i lekarzem. W dziwnych okolicznościach, nieprzytomną Idę znajduje Dorota, która zabiera ją do domu, a uratowana Pani doktor postanawia spędzić u niej wakacje.
Niby jest wieś, niby jest spokojne, ciepłe lato, wietrzyk, ale oprócz tej błogiej sielanki dzieją się różne, czasami śmieszne, a czasami zapierające dech wydarzenia.
Jest też trochę miłości, a może więcej niż trochę... Tej pierwszej, młodzieńczej, dziewiczej, z wypiekami na twarzy...

Kto choć raz przeczytał jedną z tych książek wie jakim jest pisana językiem. Ja osobiście go uwielbiam. Jest barwny, wyszukany, prawie poetycki. Szum drzew i powiew letniego wiatru jest tutaj tak przedstawiony, że niemal zimą czuje się go na skórze. Coś pięknego. Chyba jeszcze nie spotkałam się z językiem w innych publikacjach, który by mnie tak zachwycił jak tutaj. Mimo, że książki mi się podobały.

 

Wnuczka do Orzechów - Małgorzata Musierowicz

 

Nie będę  już więcej Wam zdradzała co się będzie działo w książce, bo i tak już napisałam, że kobieta, którą uratuje Dorotka to Ida, a tego nie wiadomo od początku ;)

Ta jak i inne książki Pani Małgorzaty są fajną opcją na wakacje, ale też zimą można sobie przypomnieć jak to było kiedy na dworze ciepło i przyjemnie albo odwrotnie ;)

Z całego serca polecam Wnuczkę do orzechów, ale też inne z serii Jeżycjada.

Poprzednie recenzje:

 

Ida sierpniowa

Kalamburka

Kłamczucha

 

A Wy co ostatnio przeczytaliście? :)

Pozdrawiam  - Madzia :*