Depresja - może dopaść każdego, ale nie każdy zauważy, że bliska osoba ją ma...

Witajcie

W ostatnim czasie często spotykam w mediach i nie tylko, temat depresji. 
Choroba ta jest podstępna, skrada się powoli, a po czasie całkowicie obezwładnia życie chorego...
Podobno do 2030 ta choroba będzie najczęściej występującą na świecie.
W Polsce zmaga się z nią już około 1,5 mln osób.

Nie mogę sobie wyobrazić tego,  że coraz częściej dzieci, nastolatkowie na nią chorują.
Jak to się dzieje, że nikt niczego nie zauważa?
Czyżbyśmy byli aż tak egocentryczni by nie zauważać własnych dzieci?

źródło zdjecia

"Depresja to stan, który pojawia się niespostrzeżenie. Człowiek powoli traci poczucie sensu, staje się bierny, nie wykazuje ochoty na żadną aktywność i jedyne, czego pragnie to samotność. Człowiek ma poczucie niezrozumienia przez bliskich, wszystko, co do tej pory przynosiło nam radość, jest dla nas obojętne."
źródło


Objawy depresji:

• "Smutek, płaczliwość
• Utrata zainteresowań (nic mnie nie cieszy)
• Zmniejszenie aktywności, apatia
• Zmęczenie, brak energii
• Zmiana apetytu (zmniejszenie lub zwiększenie)
• Zaburzenia snu (problemy z zasypianiem, budzenie się nad ranem, nadmierna senność)
• Niepokój, lęk, lub podniecenie
• Trudności z koncentracją i zapamiętywaniem
• Poczucie bezużyteczności, bezsensu, poczucie winy, niska samoocena)" źródło

Podobno bardzo ważne są już pierwsze dni po urodzeniu dziecka i jego kontakt z matką. To jak ona reaguje na niemowlę, czy karmi je z miłością, nawiązuje z nim kontakt wzrokowy. Dziecko, które nie ma tego zapewnione, może mieć objawy depresji już w pierwszym tygodniu życia. (źródło) 

W dzisiejszych czasach, kiedy żyjemy w ciągłym pędzie, nie jest to wcale trudne by nie zauważyć, że ktoś obok nas może czuć się źle i może potrzebować pomocy. Tym bardziej, że najczęściej osoby chore na depresję maskują się, czasami grają jak najlepsi aktorzy, a niekiedy odpychają wszystkich i to skutecznie.
Właśnie wtedy kiedy osoby są "wredne", niemiłe i wrogie powinniśmy się zastanowić nad tym czemu one takie są, czy może jednak coś im dolega?

Zastanawiając się nad tym wszystkim, czytałam jednocześnie książkę Pani Ewy Nowak pt. Orkan Depresja (Wydawnictwa Egmont).
Jest to fikcyjna opowieść o nastolatku, który zmaga się z tą ciężką chorobą. Czuje się samotny, opuszczony przez najbliższych, nie ma wsparcia w matce ani ojcu, a do tego jeszcze zawód miłosny. Wszystko to sprawia, że Borys staje się niedostępny dla innych, a kiedy zjawia się w szkole to tylko wrogo nastawiony do świata.

Ewa Nowak - Orkan Depresja

Uważam,  że przeczytanie takiej książki otwiera oczy na pewne sprawy, daje wiele do myślenia. Historia nie wydarzyła się naprawdę, ale zapewne wiele podobnych miało miejsce i to jest najsmutniejsze. 

Ewa Nowak - Orkan Depresja

Jeśli sami czujecie, że nie możecie sobie poradzić każdego dnia, nie zostawajcie z problemem sami, szukajcie pomocy, jest wiele miejsc, gdzie można ją uzyskać i poradzić sobie z chorobą, zawalczyć o siebie.

Ewa Nowak - Orkan Depresja

Artykuł ma na celu zatrzymanie się na chwilkę, zastanowienie nad tematem depresji. Książkę polecam dorosłym, ale przede wszystkim nastolatkom, do których jest skierowana, bo książka dedykowana jest grupie wiekowej 16 + 
Osoba, która ją przeczyta być może otworzy oczy na kogoś kto jest obok i poda mu rękę, wtedy kiedy będzie jej potrzebował, w chwili, kiedy jeszcze nie będzie za późno....

Gdzie szukać pomocy:

Fundacja ITAKA

Fundacja Dajemy Dzieciom siłę

Rzecznik Praw Dziecka

................................................................................